Louis Heinsbroek - Heinsbroek Fijnmetaal

‘Ik zou wel overal willen vertellen: metaalbewerking is een prachtig vak’

In Stories lees je de verhalen van ondernemers die op De Wildeman zijn gevestigd. Wat doen ze? Waarom doen ze dat op De Wildeman? En waar komen ze iedere dag hun bed voor uit?

Wie op de site van Heinsbroek Fijnmetaal kijkt ziet als pay-off, de regel onder de naam: toeleverancier stempels- en matrijsdelen. De corebusiness in dat kader: CNC-frezen. CNC staat voor ‘Computer Numerical Control’. De CNC-frezer tovert uit ruw materiaal, in dit geval metaal, exact de gewenste vorm, ook als deze heel complex is. Computergestuurd, tot op een fractie van een millimeter. En zo zit er in vele kunststof gebruiksvoorwerpen ergens, onzichtbaar, het werk van Heinsbroek Fijnmetaal verstopt.

Eigenaar Louis Heinsbroek: ‘Wij leveren aan gereedschapsmakerijen, we maken onderdelen voor de matrijzen. Daarmee kunnen zij kunststofproducten produceren die niet rechttoe-rechtaan zijn, denk bijvoorbeeld aan telefoons, autobumpers en kapjes van spuitbussen. Dat is heel specialistisch precisiewerk. We hebben dan ook klanten door het hele land.’

Het vak leerde Louis met zijn handen, achter een conventionele freesmachine. ‘Ik had lts gedaan, gevolgd door de mts werktuigbouw. Van daaruit ben ik gaan werken, dat ging toen nog zonder computer. Toen die werd geïntroduceerd ging alles ineens veel sneller en preciezer. Dat vond ik een uitdaging, ik houd van progressie. Daarom ben ik in 2001 voor mezelf begonnen. In mijn eentje, met een gebruikte machine. Toen het bedrijf waar ik die machine had gekocht er nog een aanbood heb ik ook die gekocht, en iemand in dienst genomen. We groeiden in totaal naar vijf mensen, maar ik realiseerde me dat ik de hele dag op kantoor zat en dat past niet bij mij, ik wil direct betrokken zijn. Nu zijn we met zijn tweeën.’

Mooie dingen maken
‘Metaalbewerking is een prachtig vak. Ik zou dat wel overal willen vertellen, want vaak hebben mensen er nog het beeld van vroeger bij, toen je bij wijze van spreken met lieslaarzen in olie liep. Nu is het echt heel schoon werk, alles blijft in de machine. Een ander beeld dat niet klopt: dat werken met de computer moeilijk zou zijn. Laatst zei een leerling tijdens een rondleiding: ‘Ik denk dat ik het niet kan’. Maar het is als het ware net als met Word: je moet ermee leren werken, je hoeft zelf niet te programmeren. Er zijn ook mooie grafische simulaties, het is echt heel gebruiksvriendelijk.

Het mooiste aan mijn vak? Van een ruw stuk materiaal een product maken dat supermooi is om te zien. Ik kan me nog steeds dagelijks verbazen over wat die machines allemaal kunnen. Op de tekening staat een maatvoering tot 5 mu (µ). Eén mu is een duizendste millimeter! Ik vind dat geweldig. Misschien is het wel daarom dat ik me thuis voel op De Wildeman. Alles is nieuw, en het is ook een innovatief bedrijventerrein. We hebben overal camera’s, er hangen AED’s, ik houd daarvan. Zoals ik ook van mijn vak houd. Ik ben niet altijd trots, dat hoort niet zo bij mij, maar als ik zo af en toe stilsta bij wat we hier doen, dan denk ik: toch wel mooi.’